Mike & Anita trouwen!

Eindelijk was dan de dag aangebroken dat Mike & Anita gingen trouwen!

Ze hadden er voor gekozen om dit in de buitenlucht te doen, dus tot het laatste moment bleef het spannend of het weer zou meewerken.

's Avonds voor het trouwen togen we met elkaar naar de tuin van Bej Beertje, om zo'n 200 ballonnen op te blazen, tenten als overkapping op te zetten en alles mooi te versieren. Zo zouden de 100 witte stoelen de volgende dag een prachtig versierde overkapping hebben. En prachtig was het!

Wat ook prachtig was, was het weer. Ze hadden het niet beter kunnen treffen. (de dag erna heeft het van 's morgens vroeg tot 's avondslaat geplenst!).

Mike en Ruben, die bruidsjonkertje was en er echt prachtig uitzag, net als Ome Mike trouwens, haalden bruid en de 2 bruidsmeisjes Jaimy en Danisha op in een mooie BMW. De glinsterende oogjes van Ruben spraken boekdelen!

En wat zagen die 3 dames er prachtig uit! Ik moet zeggen vier dames, want ook Danique was prachtig aangekleed.

Met luid getoeter gingen we in optocht naar Laar, alwaar de officiële plechtigheid zou plaatsvinden. Heel Leuken zou het weten dat Mike & Anita die dag zouden gaan trouwen.

De prachtig versierde tuin bij Bej Beertje was er helemaal klaar voor.

Het werd een ontroerend en vreugdevol gebeuren, waarbij de bruid door haar vader werd weggegeven en ook oma Schreuders die zo naar deze dag uitgekeken had, maar het helaas niet meer kon meemaken, genoemd werd.

Uiteraard stalen de bruidskinderen de show en Danique en Jaimy mochten zelfs hun HAND-tekening plaatsen op een speciale kinderakte. Hun papa en mama waren immers getrouwd en zij waren er getuigen van! Daarom kregen zij een prachtige ketting van Mike & Anita.

Na de eerste felicitaties in ontvangst te hebben genomen, mocht de familie zich op de bruidstaart storten die overigens heerlijk was. 's Avonds vond het feest plaats, vooraf gegaan door een buffet. Velen deelden in de feestvreugde!

HENK 60 JAAR

In augustus mochten we samen met kinderen en kleinkinderen Henk's 60e verjaardag vieren. We zijn met elkaar lekker wezen eten in Henk's favoriete Italiaanse Restaurant op de Markt in Breda.
Groot was de verrassing die het personeel Henk bezorgde door een ijscoupe met vuurwerk te bezorgen.
Een ijsje, waarmee de kleinkinderen wel raad wisten!

Het leven gaat door

In de week nadat we afscheid genomen hadden van mijn moeder, was het vrijgezellenfeest van onze schoondochet Anita gepland. Zij zou op 18 augustus met onze oudste zoon Mike trouwen.

Op zich een hele bijzondere gebeurtenis, want Mike en Anita kennen elkaar al sinds de Middelbare school en hebben al 17 jaar iets met elkaar. De laatste jaren wonen ze samen en hebben inmiddels 2 prachtige dochters: Jaimy van bijna 4 en Danique van net 1 jaar.

Hoewel ik met dubbele gevoelens aan dit feestelijk gebeuren begon, was het een gezellig gebeuren daar in Christal Palace. Wat hebben we gelachen en gezongen tijdens de Kareoke en verder lekker gegeten, gezwommen en niet te vergeten het optreden van René Froger!

 Na dit gebeuren had ik de beurt om de zorg voor mijn vader op mij te nemen. Door het wegvallen van mijn moeder staat hij er opeens alleen voor en dat lukt niet omdat hij zwaar Alzheimer patiënt is. Omdat er wachtlijsten zijn voor verzorgingscentra en mijn vader zoooo graag in zijn eigen huis wil blijven wonen, hebben we besloten die zorg de komende tijd als kinderen op ons te nemen. Het betekent dat met name mijn oudste zus Ellen uit Schotland enkele weken per maand 24-uur bij hem in huis zal verblijven en ik ruim een week per maand. Zolang wij dit aan kunnen, en met hulp van de andere familieleden, willen we proberen dit te doen zolang het ook medisch verantwoord is. Ik ben dankbaar dat mijn werkgever meewerkt en mij zorgverlof heeft toegekend dat ik gespreid kan opnemen.

Op 12 augustus zou mijn moeder 85 jaar geworden zijn. Helaas heeft dat dus niet zo mogen zijn, maar ze was al wel in de weer geweest om dat feestelijk te vieren met z'n allen. Daarom besloten we haar deze dag op speciale wijze te gedenken door met elkaar haar voorbereidingen uit te voeren en naar ZooPark Overloon te gaan. Wat zal ze dat prachtig gevonden hebben! Inclusief koffie en taart, de vele dieren en voor de kleintjes het kindertheater, schminken en de speeltuin. Het was zo goed op deze wijze op deze speciale dag bij elkaar te zijn!



In Memoriam

EILEEN SCHREUDERS-DUNN

12-08-1928 / 06-06-2013

Tijdens het verjaardagsfeestje van onze kleindochter die 1 jaar werd, kreeg onze zoon een bericht op zijn pieper binnen, dat er een ambulance werd opgeroepen om naar mijn ouderlijk adres te gaan.

Mijn moeder was eerder die dag gevallen, kon moeilijk overeind komen en leek wat verward en sprak slecht. De opgeroepen arts kon niets anders constateren dan wat koorts, maar stuurde haar voor de zekerheid even in. Zo reed ik samen met haar in de ambulance naar het ziekenhuis in Weert.

Daar aangekomen bleek er toch iets meer aan de hand. Bloedonderzoek wees uit dat haar nieren niet goed functioneerden, dat ze uitgedroogd was en dat er een galsteen bij haar lever zat.

Anderhalve dag later reed ik wederom mee in de ambulance, dit maal naar het ziekenhuis in Eindhoven alwaar een kleine ingreep zou plaatsvinden om de steen te verwijderen. Alles ging naar wens en dezelfde dag keerden we terug naar het ziekenhuis in Weert.

De volgende dag leek het al wat beter te gaan, maar de nierfunctie bleeg zorgelijk. 's Avonds verslechterde haar toestand echter en werd ze naar de SC-Unit gereden, waar in de ochtend meer complicaties optraden. Uiteindelijk heeft ze een hartstilstand gekregen en mocht reanimatie niet meer baten.

Mijn moeder, met wie ik 3 weken daarvoor nog in Schotland was, overleed op bijna 85 jarige leeftijd.

Ze zal zeker gemist worden.

Op 13 juni hebben we haar herdacht in Heeze. Haar kleinkinderen en aanhang droegen haar de aula in, met ieder een gele roos in de hand, haar lievelingsbloem.

Ik mocht namens de kinderen iets delen over haar leven en de herinneringen die we koesteren en ook enkele kleinkinderen brachten een eerbetoon aan hun liefdevolle en zorgzame oma.

Het was een bijzonder afscheid. Mede door de liederen die zij zelf graag wilden laten horen, hetgeen ze op papier gezet had. Het bleek dat ze ons allen wilden bemoedigen met haar muziekkeuze en met name het lied: "Look for me in rainbows" maakt dat wij allen bij het zien van de regenboog, stilletjes aan haar blijven denken.

Mama rust zacht.